مسعود پزشکیان، نماینده‌ی مردم در مجلس با اشاره به ردصلاحیت‌های «انتخابات» 1400 گفت: رئیس‌جمهور باید الگو و تبلور تمام ملت ایران باشد. برون‌دادی که الان به وجود آورده‌ایم، یک جناح، یک دسته و یک گروهند که می‌توانند رقابت کنند. نه آنهایی که در همه‌ی جامعه وجود دارد. اگر قرار است گروهی حرف بزنند، اجازه دهید طرف مقابل هم حرف بزنند. اگر قرار است عده‌ای در قدرت باشند بگذارید همه باشند. ایران مال همه است، مال یک دسته و گروه و جناح نیست.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دکتر مسعود پزشکیان، متن کامل نطق دکتر پزشکیان به شرح زیر است:
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی/ ور در صفت خویش روی بسته شوی. میدان که وجود تو حجاب ره توست/ با خود منشین که هر زمان خسته شوی.
حضرت امیر(ع) در اولین خطبه‌ای که بعد از رسیدن به خلافت می‌خواند، می‌فرماید: گردنم را در مقابل حرف‌هایم گرو می‌گذارم، اگر انجام ندادم گردنم را بزنید. امام ما و بزرگ ما در قبال حرف‌هایی که می‌زد گردنش را گرو می‌گذاشت، بنده به تبعیت از آن امام بزرگ در مقابل حرف‌هایی که می‌گویم، گردنم را گرو می‌گذارم، اگر یکی غلط بود گردن من را بزنید. من به‌عنوان یک اصلاح‌طلب بر اساس اقتدا به مولا علی(ع) و وصیتی که داشت هیچ تاسفی برای داشتن یا گرفتن از دنیا ندارم. برای اینکه به دنبال دنیا نبودم، نیستم و نخواهم بود.
وقتی یک انسان توانست به دنبال دنیا نرود و وقتی چیزی از او گرفتند تاسف نخورد جسارت این را دارد که قاطعانه حرفش را بزند و حق بگوید و یار و یاور مظلوم شود و در مقابل ظالم و ستمگر بایستد. تا آنجایی که خودم را می‌شناسم همیشه با مظلومین بودم و در جبهه‌ی مظلومین زندگی کردیم و هیچ‌وقت در جبهه‌ی قدرتمندان و ظالمان نبودیم و نخواهیم بود. زندگی من این را شاهد است. بنده نه مطب زدم، نه سهمی دارم و هیچ‌وقت هم دنبال قدرت و پول و مال و منال نبودم و نخواهم بود. شورای محترم نگهبان شاخص‌ها را اعلام کند تا مردم بفهمند گیر کجاست.
آنچه که اصل است، خدا می‌گوید: أَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیناتِ وَأَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَالمیزانَ لِیقومَ النّاسُ بِالقِسطِ و… تمام پیامبران و امامان و امام زمان(عج) آمدند و می‌آیند تا عدالت را در جامعه پیاده کنند. ما برای اینکه عدالت را پیاده کنیم مجبوریم که اصلاح کنیم. حضرت علی(ع) زمانی که مالک را روانه‌ی مصر می‌کند به او می‌گوید: ای مالک! شما را به طرف سرزمینی می‌فرستم که در آن حاکمان عادل و ظالمی بودند، پشت سر تو حرف‌هایی خواهند زد که تو پشت سر حاکمان و قدرتمندان و زورگویان گفتی.
دلیل بر اینکه یک حاکمیت درست است مردمند، اگر مردم ما را نپذیرند ما صالحین نیستیم. باید بپذیریم که مردم بزرگان ما هستند و ما نوکران مردم در عمل باشیم، نه اینکه شعار بدهیم مردم نیامدند اشکالی ندارد، یک عده می‌آیند رای می‌دهند و ما رئیس‌جمهور می‌شویم. رئیس‌جمهور باید الگو و تبلور تمام ملت ایران باشد.
برون‌دادی که الان به وجود آورده‌ایم، یک جناح، یک دسته و یک گروهند که می‌توانند رقابت کنند. نه آنهایی که در همه‌ی جامعه وجود دارد. امام علی(ع) خطاب به مالک می‌گوید که مواظب هوای نفست باش و کاری نکن که آنچه حرام است عمل کنی. انصاف را باید رعایت کنیم در برابر آن کسانی که دوست داریم و نداریم. در جای دیگر حضرت علی(ع)، خدا و مردم را در یک طرف می‌گذارد و مالک و قوم و خویش و دار و دسته‌اش را سمت دیگر قرار می‌دهد. می‌گوید اگر بین این دو طرف با انصاف رفتار نکنی ظلم کرده‌ای و خدا را با خود دشمن کردی. ما در جامعه‌ای که زندگی می‌کنیم، بی‌عدالتی در سیاست، اقتصاد، قومیت، فرهنگ و در هر جا که نگاه کنی وجود دارد و انکارناپذیر است.
اگر می‌خواهیم اینها درست شود باید اصلاح کنیم. نمی‌شود من اگر در کردستان و یا بلوچستان به دنیا بیایم بهترین آدم هم باشم نخواهم توانست در سیاست جایی پیدا کنم. در حالی که این حقم است و باید باشم. گناهم این است که برای بلوچستان و کردستان هستم؟! در خوزستانی که ما نفت و آب و گاز را از آنجا می‌گیریم خیلی جاهای آن آب خوردن ندارند و گرفتارند. برای اصلاح این مسائل به عدالت و انصاف نیاز داریم. اگر قرار است گروهی حرف بزنند، اجازه دهید طرف مقابل هم حرف بزنند. اگر قرار است عده‌ای در قدرت باشند بگذارید همه باشند. ایران مال همه است، مال یک دسته و گروه و جناح نیست. بروید ارزیابی کنید ببینید که مردم پشت سر ما حرف‌های خوبی نمی‌زنند.
مقصریم، باید رفتارمان و نگاهمان را اصلاح کنیم وگرنه این مملکت در خطر است. حضرت علی(ع) به مالک بعد از آنکه می‌گوید با مردم مهربانی و لطف کن و از گناهشان بگذر و مثل انسان با آنها برخورد کن می‌گوید: ای مالک! نگو من امیرم، دستور می‌دهم و دیگران باید اطاعت کنند و غلط کردند [اگر اطاعت نکنند]. به فرمایش حضرت علی(ع) این ادبیات سه تالی فاسد دارد؛ قلب را سیاه می‌کند، دین را تضعیف می‌کند، تغییر و دگرگونی را نزدیک می‌کند. انصاف را در قبال آنچه که هست همه باید مراعات کنند؛ آبادی میخانه ز ویرانی ماست/ جمعیت کفر از پریشانی ماست/ اسلام به ذات خود ندارد عیبی/ هر عیب که هست از مسلمانی ماست.»