حضرت محمد(ص): اگر فقیهان و زمامداران فاسد گردند امت من فاسد می‌شوند

احمد توکلی، حسین رجایی: چندی پیش جناب آقای صدیقی روایتی را از قول یک غسّال در سیما مطرح کرد که جنجال بسیاری در کشور برانگیخت به حدی که مدتی بعد مجبور به عذرخواهی شد. پیدا کردن غسّال یاد شده باتوجه به کدی که ایشان در سخنان خود داد، چندان دشوار نبود. غسّال آیت‌ا… مصباح، همان غسال مرحوم آیت‌ا… حق‌شناس است. رضا مطلبی کاشانی، همان ابرسرمایه‌داری که چندی پیش نیز برای حجت‌الاسلام پناهیان حاشیه آفریده بود. گرچه آقای پناهیان از خویش در برابر هجمه‌های ناجوانمردانه‌ای که علیه‌اش مطرح شده بود دفاع کرد اما در سخنانش اعتماد و حسن‌ظن فراوان به شخصی وجود داشت که ابهامات مالی بسیاری درخصوص وی مطرح است.

با ورود جریان عدالتخواه به این مسئله، ابعاد بیشتری عیان گشت. دیده‌بان شفافیت و عدالت پرونده آقای مطلبی کاشانی را یک پرونده ویژه تلقی کرد و با نام بردن صریح از وی، به علما هشدار داد از وی بپرهیزند که متاسفانه چندان کارگر نیفتاد. فردی که بررسی‌ها نشان می‌دهد شبکه بزرگ و تو در تویی از ارتباطات با مسئولان عالی‌رتبه و روحانیون سرشناس دارد. همچنین، بررسی برخی پرونده‌هایی که در دیده‌بان شفافیت و عدالت در جریان است نشان‌دهنده نقشی است که متأسفانه جن‌گیرها و کهانت‌ورزان فاسد در سال‌های اخیر در اتخاذ تصمیمات مرموزانه و ناکارآمدساز و جورافزای برخی از مسئولان و سرشناسان داشته‌اند. افرادی که در لباس تاجران خیر و متدین به دنبال نفوذ بر علما و مسئولان هستند فارغ از آنکه، کار خیری که از عایدی غصب املاک دیگران یا اجاره موقوفات به ثمن بخس صورت گیرد را چه سود، حتی اگر نگهداری از صدها کودک معلول یا ساخت حوزه‌های علمیه باشد و بدتر آنکه پای چنین افرادی را به تمشیت امور در آستان مقدس علی‌بن موسی‌الرضا(ع) نیز باز نماید.

از دیگر موارد مشابه می‌توان به فردی به‌نام علیرضا موحدی اشاره کرد که به‌عنوان یکی از متهمین پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان با بدهی چندصد میلیاردی به بانک سرمایه از کشور گریخته است. موحدی هم در لباس فردی دست به خیر که در راستای گسترش دین و کمک به اقشار ضعیف، از هیچ کمکی به برخی وعاظ مشهور تهران دریغ نداشته است، به نفوذ اقدام می‌کرد. این دست نگرانی‌ها به مسائل مالی ختم نمی‌شود. مدتی است می‌بینیم برخی روحانیون سرشناس، ارزش‌هایی چون عدالت و اخلاق را تخفیف می‌دهند تا ارزش‌های دیگری چون ثروت‌افزایی اجتماعی و رشد سیاسی را برجسته سازند. آیا ممکن هست که مجالست با چنین ثروتمندانی، بر افکار هم تأثیر گذاشته باشد!؟ در برخود با این مشکلات ما با یک وضعیت پیچیده و تناقض‌آمیز روبرو هستیم.

از سویی هم حمایت از گسترش دین و فرهنگ دینی و هم حمایت از مستضعفان هزینه اقتصادی دارد. شارع مقدس پرداخت وجوه شرعی چون خمس و زکات را در همین راستا وضع نموده است. حمایت از دین همواره به کمک‌های مردمی وابسته بوده است. این امر مبارکی است که برای جلوگیری از وابستگی نهاد دین به دولت‌ها همیشه توصیه شده است. در نتیجه قطع جریان کمک‌های مردمی یا پرداخت وجوه شرعی مطلوب نیست. طبیعی است که علما و روحانیون به ثروتمندان خیر حسن‌ظن داشته باشند یا آن‌ها را بستایند. اما چه کنیم وقتی قلیلی از این ثروتمندان بدین طریق برای خود وجهه و اعتبار کسب می‌کنند و از آن برای کسب مقاصدی غیرقانونی و نامشروع سود می‌جویند!؟ چه کنیم وقتی همواره عده‌ای با مقاصد سیاسی و اقتصادی خاص به دنبال نفوذ در بیوت علما بوده‌اند و تاریخ نشان داده که بعضا هم موفق شده‌اند!؟

از سوی دیگر مقابله با این نوع پدیده‌ها و جریانات نیز واجد هزینه‌های بسیار است. هرگونه تلاشی برای اصلاح و نقد این رویه‌ها، توسط دشمنان دین به عنوان یک فرصت مغتنم نگریسته می‌شود. فرصتی برای تبلیغ به نفع سکولاریسم و زدودن دین از عرصه اجتماع. برای مشابهت‌سازی حکومت اسلامی با جاهلیت کلیسای قرون وسطی! غافل از آنکه حتی در غرب سکولار نیز، موسسات خیریه گاهاً به عنوان پوششی برای پولشویی یا فرار مالیاتی عمل می‌کنند. ولی وجود این نفاق و سالوس، حجتی برای تعطیلی خیریه‌ها نیست. هر جا دین باشد نفاق و دورویی و ریا نیز هست. این ما هستیم که با ضعف و دوستی‌های غیرالهی، راه را برای سلطه شیطان بر خویش هموار می‌کنیم و دچار فتنه می‌شویم.

چنان که امام علی علیه‌السلام در خطبه 50 نهج‌البلاغه می‌فرماید:
«إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْکامٌ تُبْتَدَعُ، یخَالَفُ فِیهَا کتَابُ اللَّهِ وَ یتَوَلَّی عَلَیهَا رِجَالٌ رِجَالًا عَلَی غَیرِ دِینِ اللَّهِ. فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ الْحَقِّ لَمْ یخْفَ عَلَی الْمُرْتَادِینَ، وَ لَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْبَاطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ الْمُعَانِدِینَ، وَ لَکنْ یؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ وَ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَیمْزَجَانِ، فَهُنَالِک یسْتَوْلِی الشَّیطَانُ عَلَی أَوْلِیائِهِ وَ ینْجُو الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ منَ اللَّهِ الْحُسْنی.»
«جز این نیست که آغاز پیدایش فتنه‌ها، پیروی از هواهای نفسانی است و نیز بدعت‌هایی که گذاشته می‌شود، بدعت‌هایی برخلاف کتاب خدا. آن گاه کسانی کسان دیگر را در اموری که مخالف دین خداست، یاری می‌کنند. اگر باطل با حق نمی‌آمیخت، حق بر جویندگانش پنهان نمی‌ماند و اگر حق به باطل پوشیده نمی‌گشت زبان معاندان از طعن به حق بریده می‌شد ولی همواره پاره‌ای از حق و پاره‌ای از باطل درهم می‌آمیزند. در چنین حالی، شیطان بر دوستان خود مستولی می‌شود و تنها کسانی رهایی می‌یابند که پیشتر الطاف الهی شامل حالشان شده باشد.»

این علمای سرشناس هیچ از خود پرسیده‌اند چرا امام رحمه‌الله علیه، از چنین ثروتمندانی فریب نمی‌خورد؟ البته امام چون جمع شدن ثروت‌های افسانه‌ای را از راه صحیح آسان نمی‌دید، وقتی فردی در این بازار کساد 40 میلیارد تومان خمس می‌آورد از خودش می‌پرسید منبع کسب او چیست. مَنِشی که در نزد رهبر انقلاب نیز می‌توان دید هنگامی که باعث به دام افتادن امثال شهرام جزایری می‌شود. همان شهرام جزایری که معدود وعاظ مشهوری به وجوهات کلان او دست رد نزدند و منشاء آن برایشان سوال نشد! همان‌ها که حتی پس از صدور حکم وی هم از خیرات و مبراتش به نیکی یاد می‌کردند و هرگاه مسئولیت داشتند برای نجات ثروتمندان نابکارِ زرپرست، قضات را تحت فشار قرار می‌دادند.

همچنین بعید است امام(ره) وقتی می‌دیدند فردی آن‌قدر به روحانیت علاقه‌مند می‌شود که با زیرپا گذاشتن مقررات قانونی (مواد 52 و 53 آیین‌نامه مقررات بهداشتی آرامستان‌ها، ابلاغی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، طی نامه شماره 87075/ت– مورخ 09/05/1389) پیکر روحانیان را به منزل خویش می‌برد و غسل می‌دهد؛ و چه بسا این عشق و شوق وی تنها شامل پیکر علمای سرشناس می‌شود و نصیب پیکر هیچ طلبه فاضل و مهذب ولی گمنامی نمی‌شود، از وی کرامت بپذیرند، چه رسد به آن که کرامت ادعایی را در سیمای رسمی جمهوری اسلامی نقل کرده و زبان طعن معاندان را بر اسلام و انقلاب و نماز جمعه دراز کنند. باز هم به علما و امراء هشدار می‌دهیم که به جای معاشرت با ثروت‌اندوزان، با حفظ حقوق و احترام کلی به همه ملت از جمله ثروتمندان، با مستضعفان متدین و وطن‌خواه بجوشند تا سلامت و پاک بمانند و مردم از این طریق در سلامت پاکی سر کنند که پیامبر گرامی فرمود:
« صِنفانِ مِن اُمَّتی إذا صَلُحا صَلُحَت اُمَّتی، و إذا فَسَدا فَسَدَت اُمَّتی، قیلَ: یا رسولَ اللّه و مَن هُما ؟ قالَ: الفُقَهاءُ و الاُمَراءُ. »
«دو گروه از امّت من هستند که اگر آنها درست شوند امّتم درست می‌شود و اگر آنها فاسد گردند امّتم فاسد می‌گردد. پرسیدند: ای رسول خدا! آن دو گروه کدامند؟ فرمود: فقیهان و زمام داران». «منبع: سایت الف، 4/11/1399»،