بسیاری موارد از جمله تعاملات مالی رسانه ملی که موجب میشود مسئولان این رسانه در برابر اراده یک شرکت تبلیغاتی مسلوب‌الاراده باشند و مهم‌تر از تمام این‌ها رسانه ملی به قول آن دانشجو که در دیدار با رهبری گفت به دلیل تبدیل شدن به روابط عمومی حاکمیت، درحال از دست دادن جایگاه خود در میان مردم است، نشانه‌های خوبی برای این رسانه فراگیر نیستند.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود با عنوان «رسانه ملی دچار خودزنی است!» با قلم حجت‌الاسلام والمسلمین مسیح مهاجری، مدیرمسئول، این‌گونه آورده است: رسانه ملی، ثروت مهم و بزرگی است که متعلق به کشور، نظام و ملت است و باید حفاظت و تقویت شود. ضایع کردن این ثروت عظیم به هر شکل که باشد قابل قبول نیست، نه از طریق تبلیغات مسموم دشمنان و مخالفان و نه از ناحیه عملکرد مسئولان خود رسانه ملی.
در ادامه این سرمقاله آمده است: از مبحث انحصاری بودن رسانه ملی در ایران و نقطه‌نظر‌های مخالف و موافقی که در این زمینه وجود دارد که بگذریم، فعلاً که این رسانه بسیار مهم و تأثیرگذار در اختیار نظام است و ابعاد تأثیرگذاری آن –اگر دقیق عمل کند– بسیار بیشتر و فراگیرتر از تمام رسانه‌های دیگر اعم از مکتوب و مجازی و دیداری و شنیداری است، همه باید خواهان تقویت آن باشیم. منظور از تقویت اینست که برنامه‌های آن از نظر محتوا و ساختار به گونه‌ای باشند که بیشترین جاذبه را داشته باشند تا هر روز بر بینندگان و شنوندگان آن افزوده شود و قدرت تأثیرگذاری بیشتری به دست بیاورد. هر ایرانی –چه مذهبی و انقلابی و چه ملی و بیتفاوت نسبت به دین و انقلاب– فقط اگر ذره‌ای غیرت وطنی داشته باشد، خواهان تقویت تمام ثروت‌های ملی کشور از جمله رسانه ملی خواهد بود. رسانه ملی ما مدتی است متأسفانه گرفتار خودزنی است و کسی نیست برای معالجه این بیماری اقدامی کند. در ایام نوروز، مجموعه‌ای از مهم‌ترین شبکه تلویزیون پخش میشود که علاوه بر تمسخر مناسک دینی حتی رگه‌هائی از نفوذ خط ضدفرهنگی طاغوت در آن مشاهده شد بطوری که مدیرعامل رسانه ملی را هم به تکاپو واداشت.
طی ماه‌های اخیر، از شبکه‌های مختلف تلویزیون خطاهایی سرزده است که امکان توجیه و سرپوش گذاشتن بر آن‌ها حتی توسط خود مسئولین رسانه ملی وجود ندارد. اینکه فردی مثل شاه معدوم بگوید همین است که هست و هرکس نمیخواهد جمع کند و از این مملکت برود، حرف کوچکی نیست و پخش شدن آن از برنامه تلویزیونی نظام جمهوری اسلامی که نظام ارج نهادن به حقوق تمام آحاد جامعه است، عوارض منفی سنگینی دارد. اینکه آنتن فلان شبکه تلویزیونی حساس را در اختیار کسی بگذارند که با صراحت بگوید سردار سلیمانی تروریست بوده، خطای کوچکی نیست. سردار سلیمانی، قهرمان مبارزه با تروریسم بود و چنین اهانت بزرگی به او اهانت به تمام مردم ایران بلکه تمام آزادگان جهان است. اینکه یک مداح از کنار تربت پاک امام هشتم در قالب مناجات به امام حسین علیه‌السلام و حضرت فاطمه‌زهرا(س) –هرچند ناخواسته– اهانت کند و بعد درصدد توجیه غیرموجه آن که عذر بدتر از گناه بود از همان برنامه و همان مکان و همان شبکه برآید و بازهم به او امکان داده شود از تلویزیون برنامه اجرا کند، اهانت آشکار به شعور مردم است. اینکه یک کارشناس مذهبی با ارائه آمار و ارقام بازهم از برنامه زنده تلویزیون درصدد برآید قرنطینه شدن شهر‌ها و کشور‌ها و استان‌ها به خاطر کرونا را نشانه وجود یک توطئه بزرگ پشت صحنه بداند، به این معناست که سران و مسئولان و دانشمندان تمام کشور‌های درگیر با کرونا ازجمله همین ایران خودمان نفهمیده‌اند که فریب یک توطئه بزرگ را خورده‌اند و فقط این آقای کارشناس توانسته چنین توطئه‌ای را کشف کند!
متأسفانه بعضی دیگر از کارشناسان مذهبی هم از همین قماشند و سطح تلویزیون را بسیار تنزل داده‌اند. این‌ها و بسیاری موارد دیگر ازجمله تعاملات مالی رسانه ملی که موجب میشود مسئولان این رسانه در برابر اراده یک شرکت تبلیغاتی مسلوب‌الاراده باشند و مهم‌تر از تمام این‌ها رسانه ملی به قول آن دانشجو که در دیدار با رهبری گفت به دلیل تبدیل شدن به روابط عمومی حاکمیت، درحال از دست دادن جایگاه خود در میان مردم است، نشانه‌های خوبی برای این رسانه فراگیر نیستند. هرچند این ضعف‌ها نباید بهانه‌ای شوند برای نادیده گرفتن قوت‌های رسانه ملی، ولی واقعیت اینست که مسئولان نظام اگر درصدد برطرف ساختن ضعف‌های رسانه ملی برنیایند کشور و نظام دچار خسران خواهد شد. رسانه ملی به متصدیانی نیاز دارد که دچار مشکل خودزنی نباشند تا مخاطبان رسانه ملی نه فقط در ایران بلکه در سطح جهانی هر روز افزایش یابند.