برخی انتقاد‌ها به دولت روحانی‌خصوصا کابینه دوم او که به درستی باید آن را کابینه جنگ نامید، وجود دارد زیرا ترامپ آنقدر بر تحریم علیه ایران تاکید می‌کرد که روحانی نتوانست بیش از 400 هزار بشکه نفت در روز بفروشد اما اگر همین کابینه را با کابینه رئیسی مقایسه کنیم، قطعا یک سر و گردن از این کابینه قوی‌تر بود.
زیرا همان طور که روحانی اخیرا گفته او حداقل در یک مورد و آن میزان ذخایر ارزی کشور بسیار خوش‌درخشیده است وی خزانه‌ای با چند ده میلیون دلار را تحویل گرفته بود اما چند صد میلیون دلاری تحویل داد. همچنین روحانی در حین تحریم بودن کشور 18 ماه با کرونا روبه‌رو بود. موضوعی که در دولت رئیسی به هیچ‌وجه وجود نداشت.
همچنین این دولت تمام ساختار قدرت را با خود همراه دارد. این درحالی است که تک‌تک ساختارهای قدرت در سال‌های آخر دولت روحانی در برابر او قرار داشتند. به طوری که مجلس عملا طرحی را در زمینه هسته‌ای به تصویب رساند که دستان روحانی در بازگشت به برجام بسته شد. تمام این موارد نشان می‌دهد دولت ابراهیم رئیسی موقعیت‌های به مراتب بهتری نسبت به دولت روحانی داشته است. اینکه روحانی تلاش کرده است در سخنانی کوتاه نظرات خود را در مورد حوادث کشور، برجام و دفاع از عملکرد خود در برابر هجمه‌ها اعلام کند، حق اوست.
روحانی نظراتی در مورد برخی موارد داشته است که با مکاتبه با مقامات عالی نظام در میان گذاشته است و شاید بسیاری از دلسوزان نظام هم همین کار را کرده باشند اما رسانه‌ای نشده باشد روحانی سال‌ها هدایت مذاکرات هسته‌ای را در دست داشته است و می‌داند با مذاکراتی که عراقچی کرد؛ در بالاترین حالت و که بیش‌ترین دستاورد نصیب ایران می‌شد دولت را تحویل ابراهیم رئیسی داده است اما بعد از گذشت17 ماه هنوز تحولی در این زمینه صورت نگرفته هیچ بلکه آنقدر مذاکرات به حاشیه رفته است که برخی از مرگ برجام سخن می‌گویند.
از این منظر عده‌ای در دولت هراس دارند که شاید روحانی قصد داشته باشد به قدرت باز گردد در این صورت دستان آنها در برابر او خالی است و او می‌تواند آنها را به حاشیه براند. از این منظر حمله به او را آغاز کرده‌اند. حال باید دید آینده چگونه خواهد شد. آیا شیخ دیپلمات لباس شیخوخیت بر تن کرده و ردای دیپلماتیک می‌پوشد و با نقدهای منصفانه تلاش خواهد کرد دیپلمات‌های رئیسی را به جنب و جوش درآورد یا اینکه او برنامه‌ای در سر ندارد و تنها خواسته نقدی دلسوزانه بدون نگاه به قدرت در چارچوب منافع ملی داشته باشد. در شرایط فعلی هوشیاری روحانی ایجاب می‌کند که نگاهی به بازگشت به قدرت نداشته باشد اما کیاست او ایجاب می‌کند که هر از چندی نقدی به دولت بپردازد.