وزیر وزارت بازرگانی سابق در دولت جنگ گفت: فساد همیشه از کسانی که دارای قدرت هستند شروع میشود؛ به میزانی که قدرت بیشتر باشد تعداد بروز فساد آنجا بیشتر است تفاوتی هم ندارد، این فساد جایی اتفاق میافتد که قدرت سیاسی، قدرت اطلاعاتی، قدرت اقتصادی و… وجود داشته باشد.
حسن عابدی جعفری در گفتوگو با خبرآنلاین اظهار کرد: از ابتدای دهه 70 به این سمت زمینه و زاویه بروز فساد در کشور بیشتر شد. اما در دولت نهم و دهم بیشترین پمپاژ فساد به اقتصاد کشور صورت گرفت. یک دلیل آن این بود که در آن دولت اصلاً متوجه نبودند که اقتصاد کشور چه ویژگیهایی دارد؟ و چه آفتهایی آن را تهدید میکند؟ اصلاً متوجه نبودند اقتصاد کشور از چه تشکیلشده و چه بیماریهایی دارد؟ درست همان چیزهایی که باید منع میکردند تا این بیمار استفاده نکند را به اقتصاد بیمار کشور تحمیل کردند.
به اعتقاد او البته این دولت خود را به مردم نزدیک میدانست؛ دلیل این بود که در دولت نهم و دهم عوامفریبی به بالاترین سطح خود رسید و سوءاستفاده از اعتماد عمومی را بهحداعلا رساندند. حجم فسادی که در دولت نهم و دهم به جامعه پمپاژ شد و بسترهای آن فراهم شد با هیچ دولتی قابلمقایسه نیست. باید گفت فرق است بین کسی که تظاهر به فسادستیزی میکند و کسی که واقعاً فسادستیز است.
بهطور مثال در دولت فعلی، در بین نمایندگان مجلس آقایی پیدا میشود که انگشت روی مراکز اصلی فساد اقتصادی کشور میگذارد، مسلم است که محبوبیت این نماینده در بین مردم بهشدت بالاست. یا شما نگاه کنید قوه قضاییه نیز در این خط قرار دارد مردم احساس میکند که کسی هست که به منویات آنها نزدیک شده است بنابراین به او اعتماد میکنند.
عابدی جعفری با اشاره به تفاوت دولت جنگ و دولتهای پس از آن، تشریح کرد: بهطور متوسط سالانه در دوران جنگ 10 میلیارد دلار درآمد نفتی داشتیم، کمی کمتر و گاهی بیشتر میشد؛ یکی از سالها کل درآمد نفتی ما تنها شش میلیارد دلار بود. درحالیکه در دولت نهم و دهم این رقم تا 100 میلیارد دلار هم بالا رفت، که اگر مانند دوران جنگ پایبند به استراتژی تقویت تولید میماندیم و درآمدهای نفتی را با حساسیت هزینه میکردیم میتوانستیم الان جایی باشیم که ژاپن قرار دارد. اتفاق نامناسب دیگری که افتاد این بود که بعد از جنگ سیاستها را تغییر داده و به سمت تقویت تقاضا و واردات کالا پیش رفتیم. درحالیکه استراتژی اصلی این بود که تقاضا را بهصورت کنترلشده داشته باشیم.