محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه در پیامی ویدیوئی با قدردانی از «بزرگواری‌ها و بنده‌نوازی‌های سخاوتمندانه» ملت ایران و عذرخواهی بخاطر «تمامی نارسایی‌ها و کاستی‌ها»، از مردم خداحافظی کرد. متن خداحافظی محمدجواد ظریف که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده، به این شرح است:
ای رستخیز ناگهان، وی رحمت بی‌منتها ای آتشی افروخته بر بیشه اندیشه‌ها- سلام بر مردم دلاور ایران، در این واپسین روزهای خدمت در کسوت وزیر امور خارجه، از همه شما مردم خوب ایران، برای بزرگواری‌ها و بنده‌نوازی‌های سخاوتمندانه‌تان سپاسگزاری می‌کنم. و همزمان برای تمامی نارسایی‌ها و کاستی‌ها پوزش می‌خواهم و درخواست گذشت و حلالیت دارم. حتماً در 8 سال گذشته به همه اهداف خود در سیاست خارجی نرسیدیم.
تاریخ، هم در مورد ارزش دستاوردهای ما و هم در مورد علل ناکامی‌های ما قضاوت خواهد کرد. ولی همیشه در حد توان همراه با همکاران خوب و لایقم کوشیدیم سیاست خارجی موجب ارتقای آرامش، سلامتی و رفاه مردم باشد و از حقوق ملت، اقتصاد ملی و توسعه کشور پاسداری نماید. کوشیدیم نقشی ولو اندک در حل مشکلات ایفا کنیم. و آرزو داشتیم لبخند بر لبانتان بنشانیم و جلوه غرور ملی را در وجودتان ببینیم. می‌دانم که پاره‌ای از کارهایم را نپسندیدید: گروهی از راه رفتنم با آقای کری رنجیدید و جمعی از استقبال و بدرقه‌ام از نمایندگان طالبان. گروهی از برجام به خروش آمدید و جمعی از کنوانسیون خزر و توافق 25 ساله.
می‌دانم که برخی از حرف‌هایم برای گروه‌هایی از شما گران آمده است: جمعی زبان تیزم در برابر قدرت‌های جهانی را تندروی دانستید و گروهی اعلام آمادگی‌ام برای مذاکره را وادادگی. گروهی از این که گفتم «خودمان انتخاب کردیم» برآشفتید و جمعی از انتقال صادقانه تجربیات و یافته‌هایم –آن هم در یک مصاحبه محرمانه برای کارگزاران آینده– خشمگین شدید. بسیاری از شما سکوت و یا توجیه برخی سیاست‌ها و رفتارها –که خود نیز نسبت به برخی از آنها منتقد بوده‌ام– را نپسندیدید و حتی برخی حمل بر منفعت‌طلبی و تلاش برای حفظ موقعیت کردید. در مقابل برخی دیگر بیان ملایمم برای توجیه همان سیاست‌ها را غیرانقلابی و حتی بازی در زمین دشمن خواندید. مرا ببخشید ولی برای پاسداری از منافع ملی، همیشه نمی‌توانستم آنگونه که دوست داشتم سخن بگویم و حتی از عملکرد خود دفاع کنم. و شهادت می‌دهم در 4دهه خدمت در سیاست خارجی جز منافع مردم این مرز و بوم هیچ معیار و سنجه‌ای نداشتم. اکنون نیز برآنم که در دانشگاه تهران در حوزه دیگری همین وظیفه را ادامه دهم. ما را سری است با تو که گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم برآن سریم. خداوند بزرگ همواره یار و نگهدار همه شما و ایران عزیر و ایرانیان سرفراز باشد.