زدودن اندیشه‌های ناپاک از ذهن، بسی مهم‌تر از پالودن بدن از بیماری‌هاست!
زنده یاد استاد «سعید نفیسی» یکی از نامدارترین معلّمان ایران است. فرزندش «رامین نفیسی» می‌گفت: «پدرِ استاد سعید نفیسی طبیب بود. پدربزرگش نیز طبیب بود. پدرِ پدربزرگش هم طبیب بود. بنابراین استاد سعید نفیسی در آغاز جوانی به طبابت و پزشکی پرداخت. ولی خیلی زود پزشکی را رها کرد و کار ارزشمند و بی‌همتای معلّمی را برگزید. خانواده دلیل رها کردن طبابت و برگزیدن کار آموزگاری را پرسیدند. استاد گفت؛ دریافتم که بیماری اندیشه بسیار زیان‌بارتر از بیماری جسم است! بنابراین پزشکی را رها کردم و آموزگاری را برگزیدم تا بلکه بتوانم برای زدودن اندیشه‌های ناپاک از ذهن کارا باشم.»
این کوچک (حسین معلم) سال‌ها پیش در نخستین روزهای معلّمی در جایی خواندم: «کشوری که آموزگاران خوب دارد، نیازی به معادن طلا و نقره ندارد!»
این سخن شعارگونه بسیار مرا به اندیشه وا داشت! و پیوسته به یادم بود و هست! آن‌چنان که سخت تلاش کردم تا در کار آموزگاری بهترین باشم! و در کردار برتر شوم! وگرنه بزرگان گفته‌اند؛ سخنان و شعارهای خوب که روی در و دیوار هم هست!
در همین راستا پیوسته درباره آموزگاران بزرگ و معلّمان برتر پُرس‌وجو می‌کردم و زندگی‌نامه معلّمان خوب را بارها می‌خواندم. معلّمان و اندیشمندان بزرگی مانند؛ استاد سعید نفیسی، استاد محمّد بهمن بیگی، استادِ استادان؛ استاد علّامه دهخدا، دکتر سید محمود حسابی، جلال آل‌احمد، صمد بهرنگی…، و نیز بزرگانی همچون؛ میرزا حَسن رشدیه و اسدا… معرفت.
به پیوست شادباش روز نخست مهر؛ امیدوارم تک‌تکِ آموزگاران و معلّمان و دبیران در کار و رشته آموزشی خود بهترین و برترین باشند و پیوسته برای سربلندی دانش آموزان -که آینده‌سازان ایران آریایی هستند- تلاش کنند و به مهربانی پروردگار بزرگ؛ هرچه زودتر شاهد روزگار بالندگی و سرفرازی کشورمان باشیم به ویژه روزگار شکوفایی اندیشه‌ها!
روزگاری که نیاز به معادن طلا و نقره نباشد!
پنج‌شنبه یکم مهرماه 1400 خورشیدی؛ یزد، حسین معلم