جداً این مردم از نق زدن خسته نشده‌اند؟ چرا چشم خود را بر این همه خدمت بی‌منت بسته‌اند اگر می‌خواهید خرسند و خوش‌بین باشید از نگاه رییس‌الوزرا به کشور نگاه کنید یا به خطابه‌ای که از روی کاغذ در مجمع مجازی سازمان ملل قرائت کردند دوباره گوش فرادهید خواهید دید کشوری داریم که وفور نعمت است، کالا و اجناس ضروری، دارو و درمان از در و دیوار می‌ریزد. نفرمایید: ما نمی‌توانیم بخریم، این دیگر مشکل شماست (ببینید آقایان و مدیران و آقازادگان و بی‌بی‌زادگان چطور خرید می‌کنند شما هم خریداری نمایید) باور کنید به جایی رسیده‌ایم و آنقدر پیشرفت کرده‌ایم که حتی آب و برق مردم قطع نمی‌شود و یا از دو لب مبارکشان خواهید شنید که ایران مهد قدیمی‌ترین آزادی دمکراسی و مردم‌سالاری است.
ظریفی البته منظورم وزیر امور خارجه نیست می‌گفت: گویا رییس دفتر آشیخ حسن دیپلمات وقتی از سفارت سوئیس یا نروژ بازدید داشته‌اند انشای پسر سفیر در وصف کشورش را دیده خوشش آمده برگه دفتر را کنده به عنوان ارمغان برای رییسش آورده و آشیخ حسن هم که دیده خوب است از روی آن برای جهانیان خوانده است. همین دیروز وقتی شخص شخیص وزیر امور خارجه، کشور را باثبات خواند دایی‌جان خندید و گفت: شاید منظورش از عدم تغییر و ثبات رنگ مو و محاسن مبارک جناب آشیخ حسن حقوقدان و میزان یارانه بوده است. القصه بروید شکر کنید شنبه و یکشنبه که قرار بود رییس‌جمهور خبر مهم پیروزی را بدهد آمد و رفت ولی هنوز زنده‌اید. نق نزنید خدا را شکر کنید که ترس زبان‌دراز آن است که خدای ناکرده بدمان بدتر شود. یادتان باشد ناشکری استاد محمود کردید اینها آمدند حالا ناشکری کنید معلوم نیست شاید گیر گازانبر و دستگاه لوله‌کنی بیفتید!!
زبان‌دراز